Kristen Parker jest zwykła nastolatką mieszkającą na Elm Street. Od pewnego czasu męczą ją potworne sny, które z czasem przeradzają się w niesamowite koszmary. Po nieudanej próbie odebrania sobie życia trafia do szpitala psychiatrycznego, gdzie poznaje osoby podobne do niej. Wraz z grupką nowo poznanych nastolatów i panią psycholog (Nancy) wypowiada walkę potwornemu Freddiemu Kruegerowi...

Koszar znowu powraca, jednak tym razem w zmożonej dawce. Akcja filmu rozgrywa się w szpitalu psychiatrycznym, gdzie dochodzi do morderstw tamtejszych pacjentów. Najdziwniejsze, że giną oni podczas snu, a nie na jawie. Freddy nie próżnuje zabija nawet dzieci z upośledzeniem lub chorobą psychiczną. Znana postać z pierwszej części powraca, by uratować pozostałe dzieci z Elm Street. Mowa tutaj o Nancy, która już raz przeciwstawiła się Freddiemu wysyłając go do piekła, a teraz próbuje pomóc kolejnym dzieciakom uniknąć śmierci. Jest to jedyna część, gdzie grupka ludzi łączy się ze sobą, by pokonać potwornego Kruegera.

Świetny klimat tworzy miejsce, gdzie rozgrywa się akcja. Jest to szpital psychiatryczny, który świetnie spełnia swoją rolę, strasząc i zarazem zadziwiając widza. Nie zabraknie tutaj także śmiesznych scen, które "położą na łopatki" ( np. scena w której Freddy jest kompletnie spalony, ale nie poddaje się i pod postacią szkieletu próbuje dokończyć swojego dzieła ).

Gra aktorów stoi na bardzo dobrym poziomie. Kolejny raz w postać Freddiego wcielił się znakomity Robert Englund. Muzyka jak na dobry horror przystało jest znakomita, dobrze łączy się z akcją i świetnie odwzorowuje to, co dzieje się na ekranie. Efekty specjalne także zasługują na podziw, kolejny raz udało się technikom zrobić je bardzo dobrze, z których mogą być dumni. Gdy wyszedł ten film, trudno było się domyśleć czy powstanie następną część, ponieważ na końcu Freddy ginie. Lecz jednak powstała i to nie jedna.