DEAD ZONE (SEASON 1)

”Miałem idealne życie zanim popadłem w śpiączkę na 6 lat, wtedy się obudziłem i znalazłem moją narzeczoną w związku z innym mężczyzną... Mój syn... Nie wie, kim jestem... Wszystko się zmieniło! Włączając mnie... Jeden dotyk i widzę rzeczy, które się zdarzyły... Rzeczy, które się zdarzą... Powinieneś zobaczyć to, co ja widzę....” Tak się rozpoczyna każdy odcinek serii, ja bym do tego wstępu dodał „… i słyszę”, bowiem podkład muzyczny w formie wokalno instrumentalnej wypada znakomicie. Podobnie jest ze ścieżką z tego niesamowicie wciągającego serialu, którego pierwowzór napisał mistrz powieści grozy Stephen King. Krótka nowela posłużyła scenarzystom do napisania znakomitego scenariusza do serialu, który niedługo zamknie się w pięciu sezonach. Mam przyjemność zaprezentować ścieżkę dźwiękową z sezonu pierwszego „Martwej Strefy”, którą otwiera Jeff Buckley utworem New Year's Prayer, który jest zarazem podkładem muzycznym czołówki w serialu. Jest jeden z najlepszych utworów znajdujących się na płycie, pełen mistycyzmu, goryczy, artysta przy akompaniamencie gitary akustycznej i perkusji wydobywa z siebie niezwykle czystą a zarazem niepowtarzalną barwę głosu. Kolejnym utworem jest Have A Little Mercy wykonany przez Jean Wells, utwór niezwykle wymowny, artystka z nieco zachrypniętym, jazzowym głosem, przy akompaniamencie perkusji i gitary i kontrabasu przenosi nas w typowe lata osiemdziesiąte. Utwór trzeci to zupełnie inna forma wokalna, odbiegająca od poprzedników, hiszpańska ballada wykonana przez Puentes Brothers charakteryzuje się niezwykłym tempem, wyznaczanym przez bębny, którym wtóruje orkiestra symfoniczna z przewagą skrzypiec, pianina, gitary, typowe wykonanie w stylu rytmów orientalnych, ciekawa aranżacja, która stanowi znakomity dodatek do całości. Utwór czwarty jest znany zapewne wszystkim kinomaniakom, którzy słyszeli dany podkład chociażby w Shreku. Tutaj mamy okazję podziwiać pierwotną wersję, której podstawowym plusem jest podkład muzyczny gitary oraz pianina, całość uwieńcza głos Anthonego Michaela Halla. Pożywka dla ucha i dusza, która zachwyca. Utwór piaty to kolejne załamanie linii melodycznej, co wprowadza słuchacza w zupełnie inny, bardziej nostalgiczny nastrój. Jest to utwór, którego podstawowym plusem jest prostota, delikatne dźwięki pianina, stonowane przy cichym akompaniamencie orkiestry złożonej z instrumentów smyczkowych. Utwory kolejno szósty, siódmy i ósmy pochodzą z jednego odcinka, zatem podstawowym plusem całej aranżacji jest atmosfera wczesnych lat czterdziestych. Dwa utwory instrumentalne oraz jeden wokalny przeniosą nas w świat frywolnego jazzu, gdzie rytm dyktuje saksofon, trąbka, całości wtóruje perkusja.

Utwór wokalny jest przepiękny, pełen tęsknoty za niespełnioną miłością, przenosi nas w czasy starszych pokoleń. Aksamitny głos w połączeniu z płynnym brzmieniem skrzypiec daje wspaniały efekt. Porusza słuchacza swoją wymownością, przyznam się, że dzięki tej piosence zrozumiałem przesłanie odcinaka. Utwór dziewiąty to latynoski majstersztyk, typowe dla tego gatunku bębny, instrumenty dęte, przecudne brzmienie trąbki, rytm rodem z cza-czy. Utwór dziesiąty to próba połączenia orientalnego brzmienia orientalnych melodii z cudownym duetem mieszanym. Znakomicie oddaje atmosferę indiańskiego folkloru zmieszanego z indyjskim brzmieniem i wymownością. Moim zdaniem ten utwór zasługuje na szczególne uznanie za formę oraz wykonanie, fascynuje przekazem i dźwiękiem. Utwór jedenasty jest nowoczesną aranżacją instrumentalną utworów szkockich przy użyciu kobzy, perkusji, gitary. Szybkie tempo, żywiołowość, kolejny zwrot w całość, który znakomicie uzupełnia poprzednie utwory. Utwór dwunasty to typowe antygroundowe wykonanie, przez raperów, w tle słychać muzykę elektroniczną, całość na tle pozostałych wypada mało przekonująco, wręcz zmusza do pominięcia danego odcinka. W podobnym klimacie utrzyma nas utwór trzynasty. Utwór czternasty nieco łagodzi atmosferę przy nieco ostrzejszym wykonaniu, mimo to bardzo ciekawym. W tym utworze usłyszymy męski głos przy akompaniamencie perkusji i gitary. Hawajskie rytmy są zawarte w utworze piętnasty, osobiści mi utwór nie przypadł do gustu, lecz to tylko moje zdanie. Natomiast utwór szesnasty jest typowy obraz instrumentalnym dla gatunku ilustracyjnego w filmie, lekkie, stonowane brzmienie orkiestry symfonicznej przy akompaniamencie fortepianu powoli ewoluuje, wzmaga swoim częstotliwość by przy samym końcu chwilą ciszy uśpić słuchacza a następnie ulec całkowitej przemianie, bardziej energicznej, dramatycznej, pełnej lęku i gniewu, po chwili powraca do pierwotnego stanu by zakończyć trwanie linie melodycznej. Podobnie jest z utworem siedemnastym, gdzie instrumentem przewodnim jest fortepian, lecz tu już nie zaobserwujemy jakiegoś większego zróżnicowania tępa, typowe wykonanie instrumentalne, które pozostaje obojętne wobec całości. Kończący ścieżkę utwór to popis wokalny Lindsay Price, której głos snuje się przy akompaniamencie gitary i perkusji. Jest to ballada, której znaczenie w serialu jest mało znaczące jednak na ścieżce dorównuje pozostałym wykonawcom.

Ten album jest przykładem zbioru tematów muzycznych, które występują w poszczególnych odcinkach sezonu. Moim zdanie prezentuje znakomity poziom pod każdym względem, spełnia oczekiwania z nawiązką. Utwory zostały dobrane bardzo starannie, dzięki czemu zaserwowano na bardzo spójną składankę, której treść przewyższa nie jeden soundtrack do kasowych produkcji. Uważam, że każdy znajdzie na tej płycie coś dla siebie i doceni walory artystyczne, które z niej wynikają. Wszelkie środki finansowe poniesione przy zakupie zwrócą się z nawiązką w formie kilkudziesięciu mile spędzonych godzin przy odsłuchiwaniu poszczególnych ścieżek. Zachęcam do zakupu jak i do sięgnięcia po serial…     

ZOBACZ RÓWNIEŻ

FILMY

DVD

CIEKAWOSTKI

SYLWETKI

DOWNLOAD

AUTOR: REQUIEM